Λόουελ, Ρόμπερτ

(Robert Traill Spence Lowell, Jr., Βοστόνη 1917 – 1977). Ποιητής και μεταφραστής. Γόνος οικογένειας με λογοτεχνική παράδοση (μακρινός θείος του ήταν ο Τζέιμς Ράσελ, βλ. λ.), σπούδασε αγγλική φιλολογία στο Χάρβαρντ και στη συνέχεια ποίηση και κριτική στο κολέγιο Κένιον, από το οποίο αποφοίτησε το 1940. Την ίδια χρονιά εξέφρασε την πίστη του στον καθολικισμό και παντρεύτηκε τη συγγραφέα Τζιν Στάφορντ. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου αρνήθηκε να υπηρετήσει στον αμερικανικό στρατό ως αντιρρησίας συνείδησης, με αποτέλεσμα να εκτίσει ποινή φυλάκισης πέντε μηνών. Με το τέλος του πολέμου εντάχθηκε σε διάφορα κοινωνικά, πολιτικά και ιδεολογικά κινήματα στις ΗΠΑ, ενώ το 1944 κυκλοφόρησε η πρώτη ποιητική του συλλογή, αυτοβιογραφικού χαρακτήρα, με τον τίτλο Γη της ανομοιότητας (Land of Unlikeness), στην οποία χρησιμοποίησε τον χριστιανικό συμβολισμό, αντιπαραθέτοντας τη χαρά της ζωής στην αστική διαβίωση. Το δεύτερο βιβλίο του, με τίτλο Το κάστρο του λόρδου Γουέρι (Lord Weary’s Castle, 1946), στάθηκε η αφορμή για να τιμηθεί με το βραβείο Πούλιτζερ, ενώ το 1952 τιμήθηκε με το βραβείο ποίησης Χάριετ Μονρόε και το 1959 με το βραβείο ποίησης Γκίνες. Στο έργο του Απομιμήσεις (Imitations, 1961) συγκέντρωσε και ανάπλασε μία ανθολογία ποίησης, από τον Όμηρο έως τον Μπόρις Πάστερνακ. Παράλληλα, το ενδιαφέρον του για τη σύγχρονη και την κλασική ευρωπαϊκή ποίηση, τον ώθησε να μεταφράσει ποιητές όπως ο Ρακίνας, ο Ρίλκε και ο Μποντλέρ. Οι κρίσεις μανιοκατάθλιψης που παρουσίαζε ήδη από το 1946 στάθηκαν η αιτία για τις πολλαπλές νοσηλείες του αλλά και για μια θεματολογική μεταστροφή του ποιητή, ο οποίος αξιοποιούσε πλέον τις προσωπικές του εμπειρίες για τη συγγραφή ποιημάτων, χαλαρώνοντας ταυτόχρονα την προσκόλλησή του σε παραδοσιακές φόρμες. Στη δεκαετία του 1970 κατοικούσε στην Αγγλία –με τη νέα του σύζυγο και συγγραφέα Καρολίν Μπλάκγουντ και τον γιο τους– διδάσκοντας σε πανεπιστήμια και κολέγια της Οξφόρδης, του Κεντ και του Σάσεξ.